од Мира Смаќоска Танеска
Месечината Луна ја изгуби најубавата круна на облаците им призна од главата ѝ се лизна. Ѕвездите се возбудија птиците ги разбудија круна ли е или брош пребаран е секој ќош. Луна не излегува седи дома, плаче со дурбин ја забележа едно сиво маче. Во сите девет животи сум видело сешто лудо но був со круна сребрена – го видов и тоа чудо.
Од истата авторка:
е-Списание „Чудна шума“ 
Напишете коментар