од Румена Бужаровска

Си бил еден бивол што љубел да љуби
На страдање нејќел време да губи.
Љубел тој сè – дал вол бил ил крава,
љубов тој бивол безусловно давал!
Бакнувал волно, нежно се галел,
сите животни среќни ги правел.
Се шлапкал во кал, мирисал рози,
со шармот освојувал и јарци и кози. 
Но старецот-желка направил фрка,
па фатил тој сите со гнев да ги брка.
А биволот рекол: „Кому ли пречам?
Напротив – од љубовни болки јас лечам!
Ах, дојди ти желко, јас да те бакнам!”
„Море марш ти оттука пред да те акнам!“
старецот-желка на сиот глас рикнал,
а потем во оклопот тврд си се пикнал. 
 
Во мракот свој скриен, си плачнал од мака
зашто во младоста тој недоволно сакал.

---

Илустрација: Јана Јакимовска

---

Од истите авторки: