од Румена Бужаровска

Си била една чавка што обожавала да грака
скокајќи си весело од гранка на гранка.
Имала таа што многу да каже,
но ја прекинал гавранот, лутото маже: 
 
„Зошто си ваква хистерична чавка?
Уста не затвораш, везден ти џавкаш!
Колку си гласна, колку си бучна!
Од твоето гракање јас не се слушам!
Не ти е срам да гракаш наглас?
Да молчиш ти треба, ти кажувам јас!”
 
Чавката рекла: „Но, гракаш и ти –
ние сме од птиците зборлести.“
 
Ѝ вратил тој: „Мачкај ти очи на друг!
Од тебе да не чујам веќе ни звук!”
 
И, чавката летнала. Ѝ станало јасно, 
па врз глава му пуштила поздравче сласно.

---

Илустрација: Јана Јакимовска

---

Од истите авторки: