Боксувам и со лева и со десна

од Владимир Лукаш

Сешто шета низ карираната ливада:
фоката Циркузина, зебрицата Рада,
бизонот Колорадо, рисот Леополд,
жирафата Топола и шакалот Колт.
Молчат, ни птиче не прави ЦВРК
и не насетуваат оти слетува штрк.
Штркот крилја си тресе, пие вода,
се накашлува тивко и рецитира ода.
Сите молчат, внимателно го следат,
ако не им прави мерак – ќе го средат.
Штркот завршува, аплауз ни за лек,
инаку ведриот штрк сега е на штрек:
ќе го изедат ли животните муртни,
во пролетните приквечерини цутни?
Карираната ливада е опасна зона:
велат, срна истепала два муфлона,
велат, колибрито цветови ограбува,
велат, лавот напаѓа оти се досадува.
Сешто велат, а никој ништо не знае:
се ползи, се плива, се лета, се шлае,
се озборува, се додворува, се одзорува,
се престорува, се прекорува, се дозорува…
Но, за сето тоа време, молчат и се меркаат,
дур и рибите во поточе луто се прпелкаат,
птиците си гракаат ил пеат арии од Вагнер,
орелот бара соколот да му се обраќа со „хер“,
видрата се расправа со сонливиот дабар
околу терминот за посета кај коњот забар,
полноглавецот заканувачки скока и писка,
шимпанзото Тарзан се тужи со една лиска,
слонот отиде да се расправа во друга песна,
кенгурот рече: „Боксувам и со лева и со десна“
и така натаму, наваму, малку лево и стој тука:
види како вешто плива в река малата штука!
Се пробива низ трски, низ алги, низ брзи струи,
низ крокодилски нозе, низ лути океански олуи.
Стигнува дома, облекува пижами и заспива в миг,
а песнава завршува веднаш штом прочиташ КЛИК!