од Владимир Лукаш

---

Таа чавка има неколку сенки,

јаде мушмули, киви и дренки,

кога ја боли глава не пие апче,

од неа и маче се плаши ко врапче.

Црна е ко глувче кое катран јадело,

ко мракче кое ноќи садело,

ко спалната соба на кртот слеп,

ко џем намачкан на ’ржан леб.

Таа се капе секое пладне,

дур сета нечистотија не ѝ падне,

и штом замириса на шарен цвет,

се вивнува во величествен лет.

---

Од книгата „Пу за Мите, пу за сите“ во издание на Чудна шума.

---