од Андреј Розман Роза

Креветот е веќе спремен,
а под ќебе гуштер зелен.
 
Го клоцнеш ли пред топол сон,
ќе те касне право в ѓон.
 
Викнеш ли од страв,
ќе го разбудиш смокот прав,
кој спокојно мустак мие
и под постела мирно спие.
 
Од него никој нема страв,
не е тој ко змиите прав!
 
А кога од страв угоре ќе врисне,
и до тебе удри, стисне,
силно знае тој да стегне
и секого в постела да легне.
 
И затоа прчиш нос
леташ надвор – среќа бос,
фрлаш чевли, правиш лом,
во нив скорпија свила дом.
 
Сега станува страшно.
Стравот сее бело брашно
сега, сега, канџа ќе те фати,
сенка црна ќе ти плати
и вампир некој или волк,
на бегање ќе ти фати колк.
 
Сега од сè имаш страв,
сам ноќе, полно прав.
Гледаш едно големо цвеќе,
и од него бегаш, не знаеш веќе,
цвеќе ли е или ѕвере,
има полен или месо ждере.
 
Еве помош, еве батко,
но крадец бил на вкусно слатко,
жив го фати како крка
и со раце плен си срка.
 
Штом те гледа како крава,
може да ти летне глава.
„Помош!“ гласно викаш в силен тон.
 
СЕГА СПИЈ И МИРЕН СОН.

Препев од словенечки: Дарко Спасов

Илустрација: Катерина Николовска

© Андреј Розман Роза. © Чудна шума, за оваа објава. Сите права се задржани. Не е дозволено преземање на овој текст во целост ниту во делови.